Al eeuwen oud
Voetreflexologie is niets nieuws. Het bestaat al heel lang in andere culturen en landen.
Deze vroegere beschavingen wisten dat de mens uit een stoffelijk deel en uit een energetisch deel bestond. Het energetisch deel was een spiegel van het lichamelijk deel of andersom. Ook wisten ze dat er verbinding bestond tussen beide delen. Ze begrepen dat het lichamelijke deel banen had waardoor lichaamsvloeistoffen stroomden zoals lymfe en bloed en dat het energetisch deel ook banen had waardoor de levensenergie of chi stroomde. Deze laatste banen worden meridianen genoemd. Wanneer deze meridianen geblokkeerd raakten door verkeerde voeding, leefstijl, psychologische spanningen of omgevingsfactoren werd het stoffelijke lichaam vatbaar voor ziekten en ongebalanceerde emoties.
Uit deze kennis werd gezocht naar mogelijkheden om de banen te deblokkeren en zo ontstonden acupunctuur en shiatsu, voetreflexologie en andere reflexsystemen. Bij acupunctuur worden met heel fijne naaldjes in punten op de meridianen gewerkt en bij shiatsu worden dezelfde punten met druk bewerkt. De basis is echter steeds dezelfde namelijk de wetenschap dat de chi` vrij moet stromen om gezond en gebalanceerd te blijven.
Dit laatste is ook het uitgangspunt van de voetreflexologie. Westerse reflexologie en oosterse kennis zijn op deze manier onlosmakelijk met elkaar verbonden. De westerse voetreflexologie heeft zich echter vanuit de westerse manier van denken ontwikkeld. De cliënt zoekt geen hulp omdat zijn energiepatroon verstoord is maar omdat hij last heeft van pijn of een andere lichamelijke klacht. De westerse voetreflexologie heeft zich dan ook vanuit de lichamelijke invalshoek ontwikkeld.
Meer hierover in het volgende artikel…..