Geschiedenis
De oudste afbeelding van voet- en handreflexologie dateert uit 2330 voor Christus. Deze is ontdekt in de graftombe van een Egyptische geneesheer. De kennis is waarschijnlijk overgedragen vanuit China en Japan naar Egypte.
Pas begin 19e eeuw werd deze kennis herontdekt door Dr. William Fitzgerald, een Zwitserse keel- neus- en oorarts. Hij was op zoek naar mogelijkheden tot pijnbestrijding zonder nare bijwerkingen omdat sommige van zijn patiënten bestaande pijnbestrijding niet konden verdragen. Bij zijn onderzoek naar oude geschriften kwam hij in aanraking met een primitieve vorm van reflexologie. Bij het toepassen ervan werkte hij met een constante, statische druk van wasknijpers of een ijzeren klem op de uiteinde van de vingers. Hij ontdekte, dat wanneer je de toppen van de vingers verdooft, dit een verdovende uitwerking had op het hoofd. Hierdoor kon hij ingrepen op een minder pijnlijke manier uitvoeren.
Door zo te werken kon hij door druk uit te oefenen op de vingers, aandoeningen in het hoofd verbeteren. Deze druk gaf ook reacties in bepaalde andere gebieden van het lichaam. 
Hij schreef er een boek over: “Zone Therapy” (De Zone Therapie) en wordt wel de ontdekker van de zone therapie genoemd. Hierbij wordt het lichaam in 10 verticale zones op de hand en de voet verdeeld. Kijk maar naar de afbeelding.
Als je één orgaan in één zone bewerkt, kun je dus ook een reactie krijgen in andere organen van dezelfde zone.
Deze therapie werd ook door een ostheopatische kliniek gebruikt waar Eunice Ingham werkte, een verpleegkundige en fysiotherapeute. Ze ontdekte dat in de hand en voet, ieder orgaan een punt heeft dat de conditie van dat orgaan weerspiegeld en bracht al deze punten in kaart. De eerste reflexzonekaart was ontstaan.
De ontwikkeling ging verder en inmiddels zijn we in het midden van de 20e eeuw aanbeland.
Zie het volgende artikel…
